“గోవిందా” అనే పిలుపు వెనుక ఉన్న మహత్తర విశ్వాసం – ఒక అద్భుతమైన ఇతిహాస గాధ
శ్రీ వేంకటేశ్వర స్వామిని మనం ఎంతో భక్తిశ్రద్ధలతో “గోవిందా గోవిందా” అని పిలుస్తూ ఉంటాం. ఇది కేవలం ఒక పేరుకాదీ… ప్రతి పలుకులో ఆ భక్తి గాఢత, ఆ నమ్మకపు శబ్దం, ఆ శరణాగతి తాలూకు హృదయార్ధత ఉంటుంది. కానీ అసలు విషయమేమిటంటే – వెంకటేశ్వరునికి ‘గోవిందా’ అనే నామం ఎలా వచ్చిందో తెలుసా? ఈ కథ వెనుక ఉన్న దివ్య గాధను ఇప్పుడు మనం తెలుసుకుందాం…
ఒక పవిత్ర ఆరంభం:
కలియుగానికి అధిదేవత అయిన శ్రీనివాసుడు ఒకనాడు అగస్త్య ముని ఆశ్రమాన్ని దర్శించేందుకు వెళ్తాడు. స్వామివారు మునితో ఇలా అంటారు:
“మునీంద్రా… నేను శ్రీనివాసుడిని. మీ వద్ద ఉన్న గోవుల గురించి విన్నాను. అందులో ఒక దానిని నాకు సమర్పిస్తారా?”
అందుకు అగస్త్య మహర్షి ఎంతో ఆనందంతో సమాధానం ఇస్తారు:
“స్వామీ! మీకు గోవును ఇవ్వడం నాకు ఎంతో గౌరవకరం. కాని వేదవిధానాల ప్రకారం, నా సతీమణితో కలిసి ఉన్నపుడు మాత్రమే గోవును దానం చేయవచ్చు. దయచేసి మీరు కూడా సతీసమేతంగా మళ్ళీ రండి.”
అంతే కాదు, స్వామి సంతోషంగా ఆమోదించి తిరిగి వెళ్తారు.
పద్మావతి సమేతంగా స్వామివారు తిరిగి రాగ…
ఒక రోజు అగస్త్యుడు ఆశ్రమంలో లేని సమయంలో, స్వామివారు పద్మావతి అమ్మవారితో కలిసి మళ్లీ ముని ఆశ్రమానికి వస్తారు. ఆశ్రమాన్ని సంచరిస్తూ గోవు దానాన్ని తీసుకునేందుకు ముందుకు వస్తారు. అక్కడ ఉన్న శిష్యుడు స్వామివారి అపూర్వ రూపాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోతూ ఇలా అంటాడు:
“ప్రభో! మా గురువుగారు ప్రస్తుతం లేరు. ఆయన ఆదేశం లేకుండా గోవును ఇవ్వడం నా బాధ్యత కాదే. మీరు మళ్ళీ రండి.”
ఈ మాటలు విన్న శ్రీనివాసుడు హృదయాంతరంగా ఆవేశానికి లోనవుతారు. “ఒక మార్గాన్ని చూపితే నూటికంటే నూరు అడ్డుపులు” అన్నట్లుగా, శిష్యుని అడ్డంకితో వ్యథితుడైన స్వామివారు వెంటనే తిరుమల కొండ వైపు పయనమవుతారు.
ఆవు కోసం అరుపు – గోవిందా పిలుపు ఆవిర్భావం:
ఆ సమయంలో అగస్త్య మహర్షి ఆశ్రమానికి చేరుకుంటారు. శిష్యుడు జరిగినదాన్ని చెప్పగానే మునికి క్షోభ కలుగుతుంది. వెంటనే ఒక గోవును తీసుకుని మరికొంతమంది శిష్యులతో కలిసి స్వామి వెనుక పరిగెత్తుతారు. వారు కొంత దూరం ప్రయాణించిన తర్వాత, స్వామివారు ఎదురుగా కనిపిస్తారు కానీ దూరంగా ఉంటారు.
అప్పుడు మహర్షి గట్టిగా స్వామివారికి అరుస్తారు:
“గో ఇంద!”
అంటే: “గోవు ఇది స్వామీ… స్వీకరించండి!”
గో = ఆవు | ఇంద = ఇది అన్న అర్థం వస్తుంది. వారు మళ్లీ మళ్లీ గట్టిగా పిలుస్తూ ఉంటారు:
“గో…ఇందా…గో…ఇందా…గోవిందా…గోవిందా!”
ఈ పిలుపు గట్టిగా ప్రతిధ్వనిస్తూ ప్రకృతిని కుదిపేస్తుంది. కానీ ఆ సమయంలో స్వామివారు అదృశ్యమై తిరుమల కొండలలోకి ప్రవేశిస్తారు.
భక్తుల పిలుపుగా మారిన “గోవిందా”
అప్పటి నుండి భక్తులందరూ “గోవిందా… గోవిందా…” అని పిలుస్తూ తిరుమల కొండపైకి వెళ్ళడం ప్రారంభించారు. ఈ నామస్మరణ స్వామివారి మనస్సుని హత్తుకునేంత గంభీరంగా మారింది.
ఈ నామధేయానికి విశేషమైన స్థానం కలిగింది:
- గో – అంటే గోవులు లేదా వేదాలు
- వింద – అంటే పరిరక్షించేవాడు
- గోవింద – అంటే వేదాలను, గోవులను, భక్తులను రక్షించేవాడు
కలియుగ దైవం… భక్తుల పిలుపుకై స్వయంగా దిగి వచ్చాడు!
ఈ కథ ద్వారా మనకు స్పష్టమవుతుంది – వెంకటేశ్వర స్వామి తన భక్తుల పిలుపు కోసం, ఆ భక్తి శబ్దాన్ని వినిపించుకునేందుకు కూడా తాను కోపాన్నీ, దయాన్నీ అనుభవించి తిరుమల కొండలపై స్థిరుడయ్యాడు. ఆయనకు “గోవిందా” అనే పేరు, శిష్యులు మరియు మునుల యొక్క ప్రేమ పిలుపుతో కలిగింది. ఇది ఒక పేరు కాదు, అది శ్రద్ధ, భక్తి, ఆరాధన, శరణాగతి తాలూకు శబ్దం.
ఈ కథతో మనం తెలుసుకోవాల్సింది ఏమిటంటే:
- “గోవిందా” అనే పిలుపు వెనుక ఒక సత్య సంఘటన ఉంది.
- అది మనం ఉదాసీనంగా పలికే పదం కాదు.
- అది ప్రతి ఒక్క భక్తుడి హృదయంలో ఉండే శ్రద్ధా నినాదం.
- స్వామివారు కూడా ఇష్టపడి ఆ నామాన్ని తనపై ధరించుకున్నారు.
అందుకే… తిరుమల శ్రీవారిని చూసిన ప్రతి భక్తుడు ఒక్కసారి అయినా గట్టిగా అంటాడు:
“గోవిందా… గోవిందా…”
ఈ ఒక్క పిలుపు చాలు… మీ మనసు శాంతిస్తుంది, స్వామివారి కరుణకటాక్షానికి మీరు అర్హులవుతారు.
